Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.

Nam hunc ipsum sive finem sive extremum sive ultimum definiebas id esse, quo omnia, quae recte fierent, referrentur neque id ipsum usquam referretur.

Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; At enim sequor utilitatem. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.

Sin autem summa voluptas est, ut Epicuro placet, nihil
dolere, primum tibi recte, Chrysippe, concessum est nihil
desiderare manum, cum ita esset affecta, secundum non recte,
si voluptas esset bonum, fuisse desideraturam.

Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic
affectum, ut optime is affici possit ad naturamque
accommodatissime.

Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest.
Videsne ut, quibus summa est in voluptate, perspicuum sit quid iis faciendum sit aut non faciendum?
Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis.
Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae.

Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Duo Reges: constructio interrete. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Si longus, levis. Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset alia quadam ratione consequi. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;

Nobis aliter videtur, recte secusne, postea;
Dici enim nihil potest verius.
Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.

Quis enim redargueret?: Haec quo modo conveniant, non sane intellego.
Praeteritis, inquit, gaudeo.: Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;
Bork: Dat enim intervalla et relaxat.
Quonam modo?: Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus;
Equidem e Cn.: Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.